(بگو ای آقای من و مولای من و اِله من و پَديد آورندۀ من)

سؤال می‌كنم از دريای بخشش تو كه اين نهال نورَسته در بوستانِ محبّتِ خود را از كوثرِ حَيوان بنوشان و از ارياحِ خَريف حفظش نما. توئی توانا و توئی دانا. ای خدای من، به‌تو رو آوردم و تو را ذكر می‌نمايم و به‌مباركیِ اسمت از دونت فارغ و آزادم. ای خدا، به تو ناظريم و از تو می‌طلبيم، ظاهر كن از ما آنچه را كه سزاوارِ تو و ايّامِ تواست. توئی عطا كننده و بخشنده.